دوران نخستین بار در سال1363خورشیدی، در شرایط بحرانی، شتابزده، آشفته و مغشوش نوشته شد. در آن زمان به اجبار جلای وطن کرده بودم و در آنکارا، به انتظار سرنوشت به سختی روزگار می‌گذراندم و اگر از چند روز بگذرم، هر روز می‌نوشتم. این دستنوشته نزدیک به سی و شش سال با سایر یاد داشت‌های سال‌های جوانی‌ام بایگانی شده بود و از یادم رفته بود. باری، در آغاز بحران جهانی کرونا، هنگام حانه تکانی، این دفتر کهنه و رنگباخته را یافتم و تصمیم گرفتم تا در دوران قرنطینه و «تبعید مضاعف»، آن را باز خوانی، بازنگری و بازنویسی کنم. باری، پس از سی و شش سال مردی را در این دفتر کهنه و رنگباخته کشف کردم که اغلب مرا به شگفتی وا می‌داشت. در همان روزها به عزیزی نوشتم:
«…اگر چه نثر و زبان دروان را که در شرایط اضطراری و بحرانی شتابزده نوشته شده، ویراستاری، باز نویسی، حک و اصلاح می‌کنم، ولی این اصلاحات به گونه‌ای خواهد بود تا به مضمون و محتوا لطمه‌ای نخورد و راوی، «نویسنده» که من بوده باشم، دست نخورده و با همان طرز تفکر و باورها، همان طرز نگاه و همان رفتار و گفتار باقی بماند…».
باری، تا آن‌جا که مقدور و ممکن بود به عهد و پیمان‌‌ام وفا کردم و دست به ترکیب راوی «نویسنده» نزدم. بی‌شک من در این سی و شش ساله، در تبعید، تغییر کرده‌‌ام و در جاهائی با بینش و باورهایِ آن مرد سی و شش ساله موافق نیستم. با این وجود گذشته را دستکاری نکردم تا حقیقت مخدوش نشود.ح. د
دوران را نشر ناکجا درپاریس چاپ و منشر کرده است