نزد شماری از «روشنفکرها» و مردم عادی، نفرت و انزجار از حکومت جهل و جنایت اسلامی، به نفرت از اسلام و فاجعه بارتر از این به نفرت از عرب های مسلمان منجر شده است. این روند که از مدت‌ها پیش آعاز شده، اگر ادامه یابد، ( انگار ادامه دارد) به راسیسم و فاشیسم و فاجعه منجر خواهد شد؛ بوی گند راسیسم و فاشیسم از مطالب روشنفکرهای به ظاهر «چپ!!» حتا به مشام می رسد. این کینه و نفرت چنان در آنها ریشه دوانده که پای روی حق و حقیقت می‌گذارند؛ جنایات اسرائیل را نادیده می‌گیرند و تلویحی و ضمنی توجیه می‌کنند. باری، اگرچه حرف حق در این دنیای وارونه چندان خریدار ندارد و هنوز در همه جا «زوز و زر» حکفرماست، اگرچه ممکن است شماری اینجانب را جانبدار حکومت اسلامی قلمداد کنند، با وجود این من ابائی ندارم از این که با صدای بلند فریاد کنم، مردم ایران با حکومت اسلامی دو مقولۀ جداگانه اند، تا فریاد کنم که مبادا این نفرت و انزجار از حکومت اسلامی باعث شود که مردم و ایران را از یاد ببریم و برای اسرائیل هورا بکشیم و کف بزنیم. آهای ی ی، دشمن حکومت اسلامی الزاماً دوست مردم ما نیست. نه، این جنگ مانند هر جنگی برنده ای ندارد و نخواهد داشت و بازنده مردم ما هستند، در طول تاریخ، در همۀ جنگ ها مردم تاوان داده اند؛ درد و رنج‌ها و مصیبت‌ها را مردم تحمل کرده‌اند و آب در دل بالائی‌ها و حکومتیان تکان نخورده است. منظور، من به عنوان شهروند این دنیا و یک نفر ایرانی، در این جنگی که آغاز شده، جانبدار حکومت اسلامی نیستم، این جنگ، حنگ مردم ما نیست. منتها این به آن معنا نیست که برای نتانیاهوی جنایتکار و تبهکار، برای صهیونیست های متحاوز، غاصب و کودک کش کف می‌زنم. نه، من آنها را مانند ابلهان و کور دلان تشویق و تبلع نمی‌کنم تا ایران را بکوبند و خانه ها را بر سر مردم ما خراب کنند. نه، نه، من در این میانه مانند سایر مردم صلح دوست جانبدار صلح هستم. صلح! صلح! صلح! هر چند به یقین می دانم تا «حق» رعایت نشود و حق به حقدار نرسد، این صلح هرگز، هرگز، در خاور میانه بر قرار نخواهد شد. حق در اینجا مردم آواره و کشور فلسطین است که اسرائیل آن را طی سالها با حمایت و رضایت دول عربی و به ویژه آمریکا اشغال کرده است. بی‌شک تمام کشورهای غربی و دولتمردان آن ها، آمریکا، کانادا، استرالیا و سیاستمداران دنیا این « حق!!» و «حقدار» را می‌شناسند، منتها آن ها جانبدار و خواستار صلح نبوده اند و نیستند، نه، در همۀ این سالها، بیش از هفتاد سال، بنا به مصلخت و به بهانۀ « منافع ملی!!» خاموش نشسته اند و از دور و نزدیک شاهد پایمال شدن حق بوده اند و طفره رفته اند. بی‌سبب نبوده و نیست که صاحبان زر و زور در کنف حمایت قدرتمندان غرب، سالهاست که در منطقه آتش افروزی، تجاوز و کشتار می کنند.
باری، امیدوارم مردم صلحدوست ایران و اسرائیل با پرچم صلح به خیابان ها بریزند و فریاد بکشند که «این جنگ، جنگ آنها نیست»، این جنگ، جنگ جنایتکارها و تبهکارها، جنگ خامنه ای جنایتکار و نتانیاهوی صهیونیست کودک کش و تبهکار، جنگ کارخانه های اسلحه سازیست که ویران باد. ویران باد.