نقل از دفتر یادداشت ها

.

گاهی که افسرده و دلتنگ بودم، از شهر و شلوغی بیرون می‌زدم، به قول‌‌آن همکار مراکشی، سیّاره‌ام را در‌جلگه‌ای خلوت و دور از آبادی رها می‌کردم، آرام آرام تا کاکل تپّه‌‌ای بالا می‌رفتم و مدتی به تماشای دشت و دمن می‌نشستم. طبیعت حومة پاریس مانند تابلو زیبائی بود که هنرمندی ماهر روی توری و ململ نازکی نقاشی‌کرده بود.

تنهائی  

نقل از دفتر یاداشتها

این یادداشتها را من شتابزده نوشته و پاکنویس نکرده ام. سالها ‏بعد، ( 2013 میلادی) هنگام تایپ کردن آنها، بنا به ضرورت جمله‌هائی به ‏متن اضافه کرده ام تا شاید از گنگی مطلب بکاهند. این جمله ها را داخل ‏پرانتز گذاشته ام. ح. د

‏♣‏

از دفتر یاد داشتها
 

اشاره:‏

از دفتر «یاد داشتها»‏

‏... باید چند سالی می‌گذشت تا آن تصویر و تصوری که از پاریس ‏زیبا، رویائی و خیال‌انگیز به من داده بودند، به مرور زمان فرو می ریخت، ‏تا چشمهایم به روی چهرة پاریس مهاجران و مردم حاشیه باز می‌شد، تا از ‏نزدیک روزگار آنها را می دیدم و همه چیز را باور می‌کردم. شاید اگر در ‏شهر پاریس رانندة تاکسی نشده بودم، این اتفاق نمی‌افتاد و واقعیّت به این ‏زودیها جای آن تصورّات توریستی و رمانتیک را نمی‌گرفت. تاکسی مرا با ‏گوشه و کنار پاریس و حومه و با محلّه‌هائی آشنا کرد‌که پای «جّن و انس» ‏به آنجا نرسیده بود. ‏

‏از دفتر یادداشتها
ماه مه ۲۰۰۸ میلادی‏

نقل از: دفتر یادداشتها

این یادداشت را در بهار سال ۱۹۸۶ میلادی نوشته ام. آن را دیروز بعد از ‏بیست و هشت سال در میان دستنوشته هایم دیدم و به یاد گذشته ها تایپ کردم. ‏در آن زمان متقاضی پناهندگی سیاسی را به مدّت شش ماه در جائی به نام فوایه ‏Foyer‏ سکنا می دادند و هزینه های او را ( کرایة اتاق و خوراک) سازمانی‌ به نام ‏simad‏ که با ادراة پناهندگی کشور فرانسه ‏France Terre d'Asile‏ قرار داد ‏داشت، به عهده می گرفت. این فوایه ها در همه جای فرانسه برای کارگرها ساخته ‏شده اند و اتاقهای ‌آن را اغلب کارگرهای ‌خارجی مقیم فرانسه ( الجزایری، مراکشی، ‏تونسی، ایتالیائی، پرتقالی و حتا فرانسوی ها...) اجاره می‌کنند. ‏